MEZMUR 102

Derde batan ve şekvasını RABBİN önüne döken hakirin duasıdır.
YA RAB, duamı işit,
Ve feryadım sana varsın.
2. Sıkıntım gününde yüzünü benden gizleme;
Kulağını bana iğ;
Çağırdığım gün bana çabuk cevap ver.
3. Çünkü günlerim duman gibi tükeniyor,
Ve kemiklerim tutuşan odun gibi yanıyor.
4. Yüreğim ot gibi vuruldu, ve kurudu;
Çünkü ekmeğimi yemeği unutmaktayım.
5. İniltimin sesinden
Kemiklerim etime yapışıyor.
6. Çölün saka kuşuna benziyorum;
Viranelerin baykuşu gibi oldum.
7. Gözüme uyku girmiyor,
Ve dam üstünde yalnız kalan serçe gibiyim.
8. Düşmanlarım bütün gün bana sitem ediyor;
Bana kızgın olanlar benim adımla lânet okuyorlar.
9. Çünkü senin hiddetin ve gazabın yüzünden
Külü ekmek gibi yedim,
10. İçeceğime göz yaşlarımı karıştırdım,
Çünkü sen beni kaldırıp yere çaldın.
11. Günlerim uzanan gölge gibidir,
Ve ben ot gibi kurudum.
12. Fakat sen, ya RAB, ebediyen tahtında oturursun;
Ve anılman devirden devre sürer.
13. Sen kalkacaksın, ve Siona merhamet edeceksin;
Çünkü ona acımak zamanıdır,
Evet, muayyen vakit geldi.
14. Çünkü kulların onun taşlarından zevk alıyor,
Ve onun tozuna acıyorlar.
15. Milletler de RABBİN isminden,
Ve bütün yerin kıralları senin izzetinden korkacaklar.
16. Çünkü RAB Sionu bina etti;
İzzetile göründü;
17. Yoksulun duasına baktı,
Ve onların duasını hor görmedi.
18. Bu, gelecek nesil için yazılacak;
Ve yaratılacak kavm RABBİ sena edecektir.
19. Çünkü RAB makdisinin yüksekliğinden aşağı baktı;
Esirin iniltisini işitmek için,
20. Ve ölüm oğullarını çözmek için,
RAB gökten yere baktı;
21. Ta ki, RABBE kulluk etmek için
Kavmlar ve ülkeler birlikte toplanınca,
22. Sionda RABBİN ismini,
Ve Yeruşalimde senasını ilân etsinler.
23. Yolda kuvvetimi zayıflattı;
Günlerimi kısalttı.
24. Ey Allahım, günlerimin ortasında beni alma, dedim;
Senin yılların devirler devrine kadardır.
25. Yerin temelini eskiden kurdun,
Gökler de ellerinin işidir.
26. Onlar yok olacak, fakat sen duracaksın;
Ve hepsi esvap gibi eskiyecek;
Onları bir kaftan gibi değiştireceksin ve değişecekler;
27. Fakat sen osun,
Ve yıllarının sonu yoktur.
28. Kullarının oğulları oturacaklar,
Ve onların zürriyeti senin önünde durdurulacak.